In hoeverre volgt u Roda nog sinds uw vertrokken bent?

Nadat ik zelf actief ben geweest bij Roda ben ik in 1996 naar Schalke 04 gegaan. Daarna zijn nog een paar collega’s overgekomen namelijk Marco van Hoogdalem en Huub Stevens. Dan blijf je toch nog een beetje met elkaar in gesprek over Roda. Wij hebben als team 1994/1995 ook een appgroep omdat we zo’n goede klik hadden met elkaar. Dus met de spelers waar ik bij Roda mee heb gespeeld heb ik nog veel contact. In 2005 0f 2006 heb ik nog een half jaar stage gelopen bij Roda toen Stevens daar trainer was met Atteveld als assistent. Daarnaast heb ik de afgelopen jaren meerdere gesprekken gehad met eigenaren met betrekking tot de functie van algemeen directeur. Daarnaast heb ik de playoffs duidelijk meegekregen, maar de rest van het seizoen heb ik niet zozeer meegekregen.

 

Is dat bij andere clubs anders?

Ik ben woonachtig in Utrecht dus toen er nog publiek was was dat voordehandliggender om die wedstrijden te bezoeken. Daarnaast is het niveau van voetballen bij Utrecht wat hoger, waardoor het interessanter is om te volgen. En bij Schalke 04 heb ik de laatste 20 jaar wat intensiever gevolgd, dat komt ook doordat ik daar ook gesprekken heb gehad om algemeen directeur te worden. Het is natuurlijk wat anders wegens het niveau verschil met bijvoorbeeld Utrecht en de afstand is groter, maar het was mijn laatste Nederlandse club en de Nederlandse club waar ik de meeste successen mee heb gehaald. Waardoor de club mij nog steeds aan het hard ligt.

 

Hoe kijkt u naar de recente degradatie van uw laatste club Schalke 04?

Dramatisch, onnodig en dramatisch. Dit jaar was natuurlijk een rampjaar voor Schalk. Maar het is eigenlijk het gevolg van vijf jaar slecht beleid waardoor ze nu degraderen. Terwijl de club qua budget en toeschouwersaantal bij de beste vijf teams van Duitsland hoort.

 

Hoe kijkt u terug op uw tijd bij Schalke?

Het is voor mij als voetballer de grootste club geweest waarvoor ik gespeeld heb. Ik heb ook de hoogste prijs behaald met Schalke door de Europa Cup te winnen. Het is een mooie club om voor te spelen met een prachtig stadion.

 

Ziet u het winnen van de Europa Cup als het hoogtepunt van uw carrière?

Op clubniveau zeker. Het is het mooiste wat ik op clubniveau heb bereikt. Ik heb gelukkig ook voor mijn land uit mogen komen. Daarbij was het hoogtepunt het EK in Engeland. Dat is op voetbalniveau net een stapje hogen. Ik had het geluk dat Frank de Boer geblesseerd raakte waardoor ik alles heb mogen spelen.

 

U heeft net gezegd dat u een rol als hoofdtrainer bij een BVO ambieerde, is dat nog steeds zo?

Nee, ik heb hoofdklasse en topklasse getraind, toen de hoogste amateurniveaus. Dat vond ik heel leuk, maar mijn laatste ervaring bij Spakenburg was minder. Waarna ik meer op het bestuurlijke niveau terecht kwam. Ik heb ook een tijd in de RVC van de KNVB gezeten. Dat beviel mij dusdanig goed, dat ik mij meer op die rol ging focussen. Daarom heb ik nog gesprekken gehad met Roda en Schalke voor de rol van algemeen directeur.

 

Hoe kijkt u terug op het seizoen 1994/1995?

Met veel blijdschap. Zoals ik net al zei, we hadden een goede ploeg op het veld staan. Roda was een relatief kleinere club, maar we werden wel tweede van Nederland, boven PSV en Feyenoord. Dat is nu niet meer voor te stellen, maar we waren echt beter dan die clubs. Terwijl zij toen ook al meer geld te besteden hadden.

 

Hoe komt het dat je zoveel hoger eindigde dan verwacht werd met het budget?

Slimmigheid, een goede trainer, Huub Stevens, Die heel goed trainde. Samen met de slimmigheid van Nol Hendriks, die heel slim zaken deed. Als je de rede en de manier bekijkt waarop ik van Utrecht naar Roda kwam. Dat was een hele goede deal, door met weinig geld een international te halen. Daarnaast hadden ze ook een oog voor talent.

Is er een interland die er voor u bovenuit steekt?

 

De eerste is natuurlijk altijd bijzonder. Toen ik tegen Turkije door blessureleed werd opgeroepen en gelijk in de basis mocht starten in het stadion waar ik toen al in speelde, het FC Utrecht stadion. Een andere wedstrijden die is blijven hangen is de wedstrijd tegen Engeland op Wembley met 100000 man op de tribune. Mijn laatste interland was tegen Zuid-Afrika in Johannesburg waar ik Nelson Mandela nog de hand heb mogen schudden. En er is geen een die erbovenuit steekt want ze zijn allemaal bijzonder.

 

U heeft tegen veel goede spelers gespeeld, wie springt er daar voor u bovenuit?

Ronaldo, de oude Ronaldo. Ik heb tegen hem gespeeld in zijn tijd bij PSV en later heb ik met Schalke nog tegen Inter Milan gespeeld toen hij daar speelde.

 

Wat vond u zo goed aan hem?

Alles, hij was heel snel en altijd gevaarlijk. Als hij de bal op de middellijn kreeg was hij al gevaarlijk. In tegenstelling tot Romario, die was rond de 16 gevaarlijk, maar niet op de middellijn. Ronaldo was overal gevaarlijk: hij kon koppen, schieten, draaien en was verschrikkelijk snel, natuurlijk ook extreem technisch. In zijn top tijd was hij de beste tegen wie ik gespeeld heb.

 

Is er ook een mede speler die er voor u bovenuit steekt?

De beste linksbenige speler was Barry van Galen, en ik heb met veel goede linkspoten gespeeld: Frank de Boer, Philip Cocu, Richard Witsche. En de beste rechtsbenige spelers zijn: Jiri Nemec, Olaf Thon en Marc Wilmots vond ik heel goed.