Volgt u Roda nog?
Jazeker volg ik Roda nog, met onze 94/95 groep is er veel contact over wat er momenteel binnen Roda gebeurt. En natuurlijk volg ik met spanning nu de situatie in de play offs.

Hoe kijkt u terug op uw tijd als speler bij Roda?
Dit was met afstand de leukste tijd voor mij als speler.... En leuk door natuurlijk de manier waarop we speelde, de resultaten die we behaalde maar vooral ook door de enorme samenhang in onze spelersgroep. Uniek!

 

Wie is de beste speler waar u mee samen heeft gespeeld?
Als je het over Roda hebt dan was dat als veld speler Barry van Galen, zo enorm talentvol en creatief, moeilijk af te stoppen. In het doel vond ik Ruud Hesp een top keeper en leider in de defensie. Buiten Roda waren het er wat meer... Andy Cole was een spits toen ik bij Bristol City speelde die erg goed was en later de stap naar Newcastle en Man United maakte. Bij Everton was het Peter Beardsley, die ongelooflijk goede beslissingen op het veld name die eigenlijk niemand verwachtte. Zo snel, zo dodelijk Inn het afwerken van kansen.
In het doel was dit de beste ooit; Neville Southall, wat een keeper met katachtige reflexen terwijl hij toch niet de kleinste was. Hij kreeg ooit een blanco cheque voorgeschoteld van Barcelona maar Everton liet 'm niet gaan.

 

Hoe kijkt u terug op uw tijd als trainer bij Roda?
Ik heb uiteraard 2 periodes als trainer mee gemaakt. 1 als assistent van Huub Stevens en 1 als hoofdcoach.
Als ik mij beperk tot de periode als hoofdcoach dat kan ik dat verdelen in 2 periodes. Het begin was erg goed (het jaar 2007), met een gedurfde speelstijl die menig ploeg omver speelde. Hierdoor kwamen wat spelers in de belangstelling te staan in de zomerperiode waardoor eigenlijk het verval voor het volgende seizoen begon.
Als spelers zichzelf belangrijker gaan vinden dan het team en er als club niet goed op gereageerd wordt dan is het erg lastig prestaties te halen. Het is een goede les voor mij geweest als coach en ook voor het bestuur hebben we daar jaren later op terug gekeken als wat er mis ging.

 

Bent u tevreden met de prestaties van uw team in Israël dit seizoen?
Als topsporter wil je uiteraard het allerhoogste behalen maar je moet ook reëel zijn. Aan het begin van het seizoen vertelde men mij hier dat ze bang voor degradatie waren. Door corona was er weinig tot geen budget, een eigenaar die een stap terug deed vanwege zijn financiële toestand en spelers die salaris moesten inleveren. We zijn 7e geëindigd wat betekent dat we net de bovenste play offs zijn mis gelopen (1e 6 teams) en dat voelt zuur maar realistisch gezien was dit een erg goede prestatie met het jongste team in de league. Halverwege het seizoen werd ook nog onze spits naar België verkocht (AA Gent) en werd ons probleem, doelpunten maken, nog groter. We krijgen veel complimenten hier over de manier van spelen maar uiteindelijk gaat het om de punten.
Iets om volgend seizoen, de optie in mijn contract is gelicht door de club, te verbeteren.

 

Ambieert u het om nog een keer terug te komen als trainer in Nederland?
Nederland blijft altijd trekken als voetbal land, of het echter realistisch is weet ik niet.

Wie is de beste speler waar u tegen heeft gespeeld?
Dat waren er twee. Romario bij PSV en John Barnes bij Liverpool.
Beide topspelers en internationals voor hun land die het erg lastig maakte voor mij. Daarnaast was spelen tegen Bergkamp, Litmanen, Nilis nou ook niet erg makkelijk. Wat een topspelers!

 

Wat ziet u als het hoogtepunt uit uw carrière?
Als speler mijn transfer naar Everton. Een droom die uitkwam. Zo'n mooie club in een voetbalgekke stad Liverpool.
Als trainer was het jaar, niet het seizoen, 2007 een unieke prestatie en toch ook de verloren bekerfinale in de Kuip tegen Feyenoord.

Waarom heeft u ervoor gekozen om trainer te worden in Israël?
Ik ben gevraagd naar Israël te komen als developer, performance director, voor de top elite jeugdspelers. Een rol die ik ook vervulde in mijn tijd in Kazakhstan, als academy director aldaar.
Vanwege het feit dat er géén Onder 21 of Onder 23 was zochten we naar mogelijkheden om deze stap naar het 1e voor jeugdspelers te overbruggen. We hebben toen eigenlijk besloten om onze Onder 19 spelers te verhuren aan 1 club in de 1e divisie en die dan zelf te gaan trainen om zo hun development plan door te laten gaan.
Zo werd ik dus trainer-coach in de 1e divisie.  Dit ging zo goed waardoor er belangstelling kwam vanuit de Premier league en ik gevraagd werd trainer-coach in de Israëlische PL te worden. Zo kwam mijn overgang naar FC Maccabi Netanya tot stand. Het was dus niet echt een keuze van mij om hier TRAINER te worden maar meer om mijn rol als coach/developer door te zetten. Waarom Israël? Omdat ik hier bij een top club, Maccabi Tel Aviv, aan de slag kon met de beste jeugd van het land met een plan van aanpak welke mij aansprak